در آنجا بنده ای از بندگان خاص ما را(که جویای او بودند )یافتند که او را رحمتو لطف خاصی عطا کردیم و هم از نزد خود وی را علم لدنی و اسرار
غیب الهی بیاموختیم.
موسی به آن شخص دانا (وخضر زمان ) گفت:آیا اگر من تبعیت و خدمت تو کنم
از علم (لدنی) خود،مرا خواهی آموخت؟
آن عالم پاسخ داد:تو ظرفیت نداری و هرگز نمی توانی که تحمل اسرار کرده
وبا من صبر پیشه کنی...
وچگونه صبر توانی کرد بر چیزی که اصلا از علم آن آگاهی نیافته ای؟
موسی باز گفت:به خواست خدا مرا با صبر و تحمل خواهی یافت
و هرگز در هیچ امر با تو مخالفت نخواهم کرد...
آن عالم باز گفت:پس اگر تابع من شدی دیگر از هر چه من کنم
هیچ سوال مکن تا وقتی که از آن راز من خود، تورا آگاه سازم
(موسی شرط را قبول کرد) سپس هر دو با هم برفتند تا وقتی که
سوار کشتی شدند آن عالم کشتی را (در میان دریا) بشکست،
موسی (عهد خود را فراموش کرد) گفت:ای مرد چرا کشتی
شکستی تا اهل آن به دریا غرق کنی؟
بسیار کار منکر و زشتی به جای آوردی...
آن عالم به موسی گفت:آیا من به تو نگفتم که هرگز ظرفیت
و توانایی آنکه با من صبر کنی نداری؟
موسی (شرط را به یاد آورد) گفت:(این یکبار بر من مگیر) که
شرط خود را فراموش کردم و مرا تکلیف سخت و طاقت فرسا نفرما.
(عذرش را پذیرفت) و باز هم روان شدند تا از دریا گذشته،در ساحل
به پسری برخوردند،او(خضر) پسر را به قتل رسانید،باز موسی
گفت:آیا نفس محترمی که کسی را نکشته بود بیگناه کشتی؟همانا
کار بسیار منکر ناپسندی کردی.
باز آن عالم به موسی گفت: آیا من به تو نگفتم که هرگز ظرفیت آنکه
با من صبر کنی نخواهی داشت؟
موسی گفت: ( این دفعه راهم ببخش) اگر بار دیگراعتراضی کردم،
از آن به بعد با من ترک صحبت و مفارقت کن که از تقصیر من عذر موجه
بر متارکۀ دوستی به دست خواهی داشت...
(عذرش را پذیرفت) باز هم روان شدند تا وارد بر قریه ای شدند
و از اهل آن شهر طعام خواستندمردم از طعام دادن و مهمانی آنها ابا کردند
(هیچ کس آنها را مهمان نکردوآنهاهم از آن شهر به عزم خروج رفتند) تا
نزدیکی دروازۀآن شهر به دیواری که نزدیک به انهدام بود رسیدند
(خضر آن دیوار را دید) و به استحکام و تعمیر آن پرداخت
(باز موسی زبان به اعتراض گشود) گفت:روا بود، تو که این زحمت
را به خود دادی جایی این تعمیر را میکردی که بر آن اجرتی میگرفتیم
(تا برای خود غذا تهیه میکردیم)
خضر گفت:این (سه بار کم ظرفی و بی صبری و اعتراض) عذر مفارقت
بین من و تو است و من همین ساعت تو را بر اسرار کارهایم که بر فهم آن
صبر و ظرفیت نداشتی آگاه میسازم...
اما آن کشتی را که بشکستم صاحبش خانوادۀفقیری بود که از آن کسب
وارتزاق میکردندوچون کشتی های بی عیب را پادشاه به غصب میگرفت
خواستم کشتی را ناقص کنم (تا برای آن فقیران باقی بماند)
و اما آن غلام ( را که به قتل رساندم،چون کافر بودو) پدر مادر او مومن بودند
از آن باک داشتم که آن پسر آنها را ( فریفتۀخود سازد و) به خوی کفر و
طغیان خود درآورد
خواستم تا به جای او ،خداوند فرزندی بهتر و صالح تر ومهذب تر و نزدیکتر
به ارحام پرستی به ان پدر مادر بخشد
اما آن دیوار(را که تعمیر کردم) در این شهر بدین جهت بود که زیر آن گنجی
از دو طفل یتیمی که پدر صالحی داشتند نهفته بود،خدا خواست تا آن
اطفال به حد رشد رسند و گنج تا آن زمان برای آنان زیر دیوار بماند تا به
لطف خداوند خودشان گنج را استخراج کنندو من این کارها را نه از پیش خود
(بلکه به امر خدا ) کردم،این است این است مال و باطن کارهایی که تو
طاقت و ظرفیت بر انجام آن نداشتی...
"65-82 کهف"
داستان حضرت خضروحضرت موسی...